Wakker geworden
door Frustratie, eist de borderliner in
mij zijn plek op. Hij bedreigt mij met Passiviteit. Bleef het daarbij, dan viel
het nog wel mee, maar nee. Hij laat mij vrijwel geen keuze en ik twijfel of ik
het weet om te buigen naar een tussenvorm.
De borderliner is
razend sterk en maakt mij blind, zoals liefde kan doen. Het ruikt aan mijn
bezigheden en snuffelt aan mijn plannen. Schudt meewarig het hoofd. ‘Je kunt wel inpakken’, zegt hij mij. ‘Nou, dat zullen we nog wel zien’, is mijn zwakke verweer. Zwak, omdat
het me al in zijn greep heeft. Het is voor mij onmogelijk om onder zijn strenge
regiem te functioneren als een weldenkend mens. Hij schettert in mijn oren en ik
sputter slechts wat. Pfff… waar haal ik de kracht vandaan om hem tegenstand te
bieden.
Hij heeft mijn
maten ingelijfd en met elkaar houden ze mij tot twaalf uur in bed. Het moment
waarop ik in het zwembad wilde zijn. Ik zwicht en maak mezelf wijs dat ik
morgen wel ga.
Even later wil ik de krant lezen. Een van de activiteiten
die ik sinds lang heb opgepakt. Ik doe aan koppensnellen, alleen de columns wil
ik lezen. Om eerlijk te zijn, lukt me dat nog niet echt. Als alternatief knip
ik ze uit, voor later. De stapel neemt in omvang toe. Ach, leuk voor later.
Later? ‘Welk later?’, bestookt Borderline mij met deze
schampere vraag. Mja…, dat vraag ik me ook af.
Het steekt.
Ineens maak ik me afschuwelijk veel zorgen over mijn cursus ‘Verhalen en korte
Romans schrijven’, waarvan ik gisteren het materiaal ontving. Angst doet mij
denken aan de vorige cursussen die ik onlangs nog, ongebruikt en onder een
dikke laag stof, onder mijn bed haalde en weggooide. Ik vrees voor herhaling.
Het schiet me
te binnen, dat ik de cursus op proef heb gevraagd. Net op tijd ben ik
Borderline te slim af. Haha! Na het afwegen van de voor- en nadelen, maak ik de
voorzichtige beslissing om de cursus binnen de komende maand, terug te sturen.
Het is doodgewoon niet het goede moment. Ik heb andere priotiteiten.
Zo, dat voelt
goed en lucht op. Een ding tegelijk, nietwaar. Borderline is het er niet mee
eens. Die wil iets heel anders. Hij haat de gulden middenweg en is groot
voorstander van Alles of Niets.
Het Alles heb
ik een paar dagen geleden met veel innerlijke strijd verlaten. Op weg naar? Het
Niets, daar probeert Borderline mij nu naartoe te krijgen. Naar opnieuw de
totale passiviteit.
12 augustus 2011
Marianne
Geen opmerkingen:
Een reactie posten